Czym pachnie mój dom?

Zapach mojego domu rodzinnego, to nie jedna nuta, a cała symfonia, skomplikowana kompozycja niczym we francuskich perfumach. Woń tej charakterystycznej marki proszku do prania w której moja babcia pierze pościel , komponuje się z ostrym odorem niemieckich środków do czyszczenia łazienek. Zapach mokrej sierści naszego golden retrivera przeplata się z przyjemną nutą czystego piasku, którym wysypane jest dno klatki kanarka. Z sypialni moich rodziców dochodzi piękna woń maminego kremu na noc, a z pokoju moich braci – inna, nieco przytłumiona, jak nic pochodząca z piłkarskich skarpet, rzuconych w kąt po treningu. Czasami w całym domu pachnie świeżo skoszoną trawą, kiedy wszyscy sąsiedzi na raz biorą się za koszenie. Czasami, przed świętami - płynem do pastowania podłóg i do mycia szyb. Prawie zawsze pachnie czymś pysznym; pomidorową, sokiem malinowym, klopsami w sosie czy szarlotką, a najlepiej ze wszystkich dni pachną niedziele; aromaty mięsa piekącego się w piekarniku i rosołu bulgocącego na kuchence w trakcie upływu dnia zastępują woń kawy i świeżego placka domowej roboty.

Tak naprawdę, to na zapach mojego domu składa się milion i jedna woń, każda tak boleśnie normalna i codzienna; każda, której nie zauważałam, dopóki nie zostałam jej pozbawiona, kiedy wyjechałam na studia na drugi koniec kraju. I teraz, kiedy wracam na święta, dom pachnie nie tylko ciastem, prontem i miłością, ale też zapachem, jakie zna każde wyfruwające z gniazda dziecko – nostalgią.

Czym pachnie mój dom?

Zapach mojego domu rodzinnego, to nie jedna nuta, a cała symfonia, skomplikowana kompozycja niczym we francuskich perfumach. Woń tej charakterystycznej marki proszku do prania w której moja babcia pierze pościel , komponuje się z ostrym odorem niemieckich środków do czyszczenia łazienek. Zapach mokrej sierści naszego golden retrivera przeplata się z...

Kiedy wchodzę do mojego rodzinnego domu najpierw czuje zapach boazerii, i pasty do butów. Ale dopiero kiedy wchodzę dalej wyczuwam pomarańcze które moja mama zawsze kładzie na stole w kuchnie, rosół powoli pyrkający na kuchence, zrobiony specjalnie na mój przyjazd, osty zapach kamieni z rożnych zakątków świata stojących na kominku. Ale kiedy jestem daleko i siedzę na fotelu w moim małym studenckim mieszkanku i przypominam sobie mój rodzinny dom, to wręcz czuję stęchły ale tak wspaniały zapach starych książek po babci i mamie, farbek plakatowych, którymi malowałam z tata śmieszne rysunki, sianka kiedy wsadzałam nos w lśniące futro mojego rudego kota, lawendowego płynu do płukania, konwalii i astrów stawianych na stole w salonie. Tego jet tak wiele...
Ale nie da się jednoznacznie określić tego jednego zapachu kojarzącego się z domem rodzinnym. Bo to co czujemy wchodząc do tego ukochanego miejsca to tak na prawdę wspomnienia. Wspomnienia to zapach domu rodzinnego...

Kiedy wchodzę do mojego rodzinnego domu najpierw czuje zapach boazerii, i pasty do butów. Ale dopiero kiedy wchodzę dalej wyczuwam pomarańcze które moja mama zawsze kładzie na stole w kuchnie, rosół powoli pyrkający na kuchence, zrobiony specjalnie na mój przyjazd, osty zapach kamieni z rożnych zakątków świata stojących na kominku. Ale kiedy jestem daleko i siedzę na fotelu...

Gdy zamykam oczy, mój rodzinny dom pachnie obecnością mojego kochanego pieska, którego już nie ma. Z nim dorastałam i na zawsze zostawi ślad w mojej pamięci.

Gdy zamykam oczy, mój rodzinny dom pachnie obecnością mojego kochanego pieska, którego już nie ma. Z nim dorastałam i na zawsze zostawi ślad w mojej pamięci.

Nie ma jednego uniwersalnego zapachu, którym mogłabym opisać mój dom. Inaczej pachnie w tygodniu, inaczej w weekend, inaczej w zimie, inaczej jesienią.
W niedzielę mój dom pachnie obiadem mojej mamy - pieczonym mięsem, koperkiem, domowym rosołem.
W zimie pachnie lasem - bo na każde święta wstawiamy trzy żywe choinki i później przez kilka miesięcy wymiatamy igły z różnych zakamarków.
Jesienią pachnie drewnem i dymem - bo mamy dom ogrzewany piecem, który pierwszy raz uruchamiany jest w październiku - listopadzie.
W lecie pachnie pomidorami i truskawkami - bo zjadamy je wtedy w ogromnych ilościach!
W moje urodziny pachnie czekoladowym ciastem:)
A poza tym cały czas gdzieś w tle czuć zioła, psią sierść, zapach książek i kwiatków, które zawsze stoją w wazonie w salonie.

Nie ma jednego uniwersalnego zapachu, którym mogłabym opisać mój dom. Inaczej pachnie w tygodniu, inaczej w weekend, inaczej w zimie, inaczej jesienią.
W niedzielę mój dom pachnie obiadem mojej mamy - pieczonym mięsem, koperkiem, domowym rosołem.
W zimie pachnie lasem - bo na każde święta wstawiamy trzy żywe choinki i później przez kilka miesięcy wymiatamy igły z różnych...

Zapach pamietających czasy komunistyczne mebli . Nasiąkniętych czymś zbutwiałym , ziemmistym , starym . Odór starości tak przygnębiający , jednak tak przez nas jednocześnie ukochany. Woń wywietrzałych francuskich perfum użytych przez kogoś , kto tu mieszkał ale już nie mieszka . Odszedł nie wiadomo gdzie i już nigdy nie powrócił mimo odczuwanego przez nas bólu złamanego przez tą niespodziewaną rozłąke serca . Zapach starych firanek wypranych przez nas w wodnistym, ostrym wybielaczu , który ma nam pomóc zapomnieć o minionej przeszłości i rozpocząć nowy cykl tego niuchronie zmierzającego do śmierci życia. Zapach potu na starych ubraniach wyrażający że ktoś tu mieszkał ale już nie mieszka. Odszedł paląc za sobą kadzidło z mirry i gasząc płomień gromniczej świecy . Duszny zapach zgaszonego ognia noszący nigdy nie wypowiedziane słowa proszącej o zbawienie i pokój modlitwy. Duszny zapach lili w wazonie przyniesionych przez kogoś kto tu bywa lecz nie mieszka . Kojarzący się z przemijaniem , pesymizmem i zwątpieniem w sens tego doczesnego i bezsensownego życia. Zapach starego zmydlonego w łazience mydła . Tworzącego na starych szmatach wzór z zmydlonych i zmieszanych z brudem nigdy nie wypłukanych mydlin. Zapach nasięknietego wodą leżacego nieopodal kominka rozkłaającego się dębowego drewna którym nikt już nie rozpali żaru i ciepła życia . A na pociechę tylko woń dawno zmielonej kolumbijskiek kawy i wonych kuchnych imbirowo- anyżowych niezdatnych już do uzycia lecz do wyparcia olfaktorycznego w sercu smutku przypraw.

Zapach pamietających czasy komunistyczne mebli . Nasiąkniętych czymś zbutwiałym , ziemmistym , starym . Odór starości tak przygnębiający , jednak tak przez nas jednocześnie ukochany. Woń wywietrzałych francuskich perfum użytych przez kogoś , kto tu mieszkał ale już nie mieszka . Odszedł nie wiadomo gdzie i już nigdy nie powrócił mimo odczuwanego przez nas bólu złamanego...

Zapach mojego domu to zapach letniego wieczoru, który można porównać do zaróżowionego nieba przy zachodzie słońca. Ciężko opisać to tylko i wyłącznie jako zapach. Świeżość ta łączy się z zapachem własnych owoców z działki z których kiedy wieczory staną się mroźne będziemy pić kompoty, piec ciasta i jeść kanapki z dżemem. W powietrzu unosi się to "coś" co daje satysfakcje z plonów połączone z obietnicą bezpieczeństwa i błogości.

Zapach mojego domu to zapach letniego wieczoru, który można porównać do zaróżowionego nieba przy zachodzie słońca. Ciężko opisać to tylko i wyłącznie jako zapach. Świeżość ta łączy się z zapachem własnych owoców z działki z których kiedy wieczory staną się mroźne będziemy pić kompoty, piec ciasta i jeść kanapki z dżemem. W powietrzu unosi się to "coś" co daje...

Pytanie: który dom? Bo jest ich kilka. Dom rodziców pachnie świeżym ciastem i obiadem. Jest ciepły i przytulny, a jego ściany chronią przed szarą rzeczywistością na zewnątrz. Otulają ramionami matki.
Dom numer dwa jest nieco dziwną mieszanką zapachów: kawy i snu jednocześnie. Kiedy wstaję rano to budzi mnie cudowny, ożywczy aromat palonych ziaren. Z zapadnięciem zmierzchu, jak mgły, podnoszą się delikatne, usypiające zapachy: pościeli, koca - przywodzą na myśl bezpieczeństwo i oferują chwile zapomnienia. Wystarczy tylko zamknąć oczy i odpłynąć.
Dom numer trzy to kominek. Zapach drewna palącego się co wieczór. To też ulotny aromat prania, pomieszany z nutami kawy i owoców. To również zapach narzeczonego - jego perfum, które czasem przylegają jak druga skóra.
Wszystkie trzy domy kocham, pomiędzy wszystkie trzy dzielę czas po równo. Nie da się faworyzować jednego z nich. To tak jakby kochać tylko jedno dziecko z całej bandy wyjątkowych urwisów.

Pytanie: który dom? Bo jest ich kilka. Dom rodziców pachnie świeżym ciastem i obiadem. Jest ciepły i przytulny, a jego ściany chronią przed szarą rzeczywistością na zewnątrz. Otulają ramionami matki.
Dom numer dwa jest nieco dziwną mieszanką zapachów: kawy i snu jednocześnie. Kiedy wstaję rano to budzi mnie cudowny, ożywczy aromat palonych ziaren. Z zapadnięciem zmierzchu,...

Mój dom rodzinny "pachnie" alkoholem. Niestety, ale taka jest prawda. Czy to źle? Sama nie wiem, bo gdyby nie pewne doświadczenia, nie byłabym tą samą osobą, którą jestem teraz. Choroba Taty gdzieś tam ukształtowała mój charakter, choć wiadomo, że lepiej, by jej nie było.

Mój pokój natomiast pachnie poczuciem bezpieczeństwa i wygodnym łóżkiem. Pachnie spokojem, który czułam tylko tutaj. To też zapach książek, które towarzyszyły mi od najmłodszych lat. Mój dom rodzinny to mój pokój i świeżo nałożona tapeta świecąca w nocy.

Mój dom rodzinny "pachnie" alkoholem. Niestety, ale taka jest prawda. Czy to źle? Sama nie wiem, bo gdyby nie pewne doświadczenia, nie byłabym tą samą osobą, którą jestem teraz. Choroba Taty gdzieś tam ukształtowała mój charakter, choć wiadomo, że lepiej, by jej nie było.

Mój pokój natomiast pachnie poczuciem bezpieczeństwa i wygodnym łóżkiem. Pachnie spokojem, który...

Nigdy dotąd nie zastanawiałam się, jaki zapach mógłby określać mój dom. Teraz, kiedy o tym myślę zdaje sobie sprawę, że nie jest jednolity. Czasami, gdy wracam czuję zapach deszczu po burzy, zazwyczaj wtedy, gdy sytuacja w domu jest napięta. Zanim zdążę się obejrzeć sytuacja łagodnieje i zdaję się wyczuwać zapach obiadu i rodzinnego ciepła. Raz na jakiś czas przewinie się nuta dymu papierosowego, którego nie cierpię, jednak częściej wyczuwam słodkie perfumy mojej mamy. Często pachnie kwiatami, które sprawiają, że czuję się szczęśliwsza. Nie mogłabym zapomnieć o zapachu starych książek, które przyprawiają mnie o dreszcze. Mój dom określa wiele zapachów, a ja mam szczęście odkrywać je każdego dnia na nowo.

Nigdy dotąd nie zastanawiałam się, jaki zapach mógłby określać mój dom. Teraz, kiedy o tym myślę zdaje sobie sprawę, że nie jest jednolity. Czasami, gdy wracam czuję zapach deszczu po burzy, zazwyczaj wtedy, gdy sytuacja w domu jest napięta. Zanim zdążę się obejrzeć sytuacja łagodnieje i zdaję się wyczuwać zapach obiadu i rodzinnego ciepła. Raz na jakiś czas przewinie się...

Człowiek w ciągu swojego życia kilkakrotnie zmienia definicję słowa "dom", jest to spowodowane przechodzeniem przez jego różne etapy. W pierwszym etapie "szkolnym" domem nazywamy miejsce do którego wracamy właśnie po szkole, najczęściej dom rodzinny. Dla mnie kojarzący się z nim zapach to zapach chmielu i wytłoków, wyjaśniając dlaczego mieszkałam koło browaru i wiecznie cała okolica była przesycona tymi "aromatami". Kolejny etap to tzw. "własne", gdzie wreszcie macie swój kąt, gdzie na rachunku za czynsz widnieje wasze imię i nazwisko. Ten dom przesycony jest dla mnie zapachem kadzidła, ponieważ już mogłam je zapalać, bo nie drażniły mojej mamy, to moje mieszkanko tonęło właśnie w tym zapachu. Jest jeszcze jeden etap zwany "wspólne", gdzie razem ze swoim partnerem/partnerką, tworzycie własne gniazdko. Powiem szczerze, że na tym etapie sprawy się komplikują, bo ten nie ma dla mnie jednego charakterystycznego zapachu, pachnie tak jak w danym momencie wygląda nasza codzienność. Oznacza to zapach świeżej farby- bo mamy remont, gulaszem- bo gotuje obiad, kawą- bo właśnie wstaliśmy, cynamonem i pomarańczą- bo są Święta i tak dalej i tak dalej. Dlatego zapach jaki kojarzy mi się z ostatniego rodzaju domem to aromat różnorodnej codzienności. Będąc na dłuższym wyjeździe co często mi się zdarza, gdy poczuję zapach kawy mimowolnie się uśmiecham, bo przed oczami staje mi rozczochrana, poranna czupryna mojego męża, który co rano w domu ja parzy.
Zapach codzienności, zapachem mojego domu :)

Człowiek w ciągu swojego życia kilkakrotnie zmienia definicję słowa "dom", jest to spowodowane przechodzeniem przez jego różne etapy. W pierwszym etapie "szkolnym" domem nazywamy miejsce do którego wracamy właśnie po szkole, najczęściej dom rodzinny. Dla mnie kojarzący się z nim zapach to zapach chmielu i wytłoków, wyjaśniając dlaczego mieszkałam koło browaru i wiecznie...